Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ


Το 2011 σταθμός για τους αγώνες της νεολαίας
Το 2010 σηματοδότησε την αρχή συνολικών αλλαγών σε κάθε τομέα της καθημερινότητας μας. Η επιλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, η ψήφιση του μνημονίου στη βάση της πλήρους συμπόρευσης με της επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου, οδήγησε στο χτύπημα και στην κατάργηση βασικών διεκδικήσεων και κεκτημένων των εργαζομένων και της νεολαίας. Η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση του βασικού μισθού, η περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η υπονόμευση του δημόσιου τομέα, η χωρίς προηγούμενο επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τέλος η συνολική αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση προμηνύουν με το χειρότερο τρόπο την δυσμενέστερη πραγματικότητα της νέας χρονιάς. Μιας νέας χρονιάς με ακόμη χειρότερα μέτρα-προτεραιότητες της κυβέρνησης, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, τη νέα μεταρρύθμιση στην παιδεία κ.ο.κ.
Οι αγώνες που έδωσε η νεολαία όλες τις προηγούμενες δεκαετίες για την προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας θα μπορούσαν να μη σημαίνουν τίποτα μπροστά στην τομή που έρχεται, μέσα από την κατασυκοφάντηση τόσο του ίδιου του δημόσιου πανεπιστημίου από τα αστικά μέσα, όσο και από τα ίδια τα σχέδια της αστικής τάξης. Μέσα από την προσπάθεια ενός ψευδεπίγραφου διαλόγου, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δημιουργήσει τους όρους προκειμένου να περάσει ένα νόμο ‘έκτρωμα’ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ήδη από τις αρχικές προτάσεις φαίνεται η διάθεση του υπουργείου για τη λειτουργία ενός πανεπιστημίου νεοφιλελεύθερης λογικής, ενός πανεπιστημίου-επιχείρησης με αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας και με καθαρά αγοραία κριτήρια.
Πιο συγκεκριμένα, τα κυβερνητικά σχέδια για την παιδεία περιλαμβάνουν:
  • Κατάργηση των ενιαίων πτυχίων - τσάκισμα της εργασιακής προοπτικής
Τη θέση του ενιαίου πτυχίου παίρνει ο ατομικός φάκελος προσόντων, ενώ σύμφωνα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, τα πτυχία κατηγοριοποιούνται σε ιεραρχικές βαθμίδες. Τα προγράμματα σπουδών σταματούν να είναι ενιαία για όλους τους φοιτητές και αντικαθίστανται από τις πιστωτικές μονάδες των οποίων ο ρόλος αναβαθμίζεται με ατομικές συμμετοχές σε δραστηριότητες, όπως σεμινάρια, συνέδρια, κλπ. Στην ουσία, διαλύονται τα πτυχία και τα συλλογικά κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Θέλουν να υποταχθούμε στο εφιαλτικό εργασιακό μέλλον που μας περιμένει: κατάρτιση - δουλειά χωρίς δικαιώματα – απόλυση - επανακατάρτιση (αυτό είναι η λεγόμενη δια βίου μάθηση).
  • Επιχειρηματική λειτουργία του Παν/μίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια
Τα κριτήρια της αγοράς γίνονται ο ρυθμιστής της λειτουργίας των πανεπιστημίων. Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, συνδέεται άμεσα με την ανταπόκρισή τους στα κριτήρια αξιολόγησης του κράτους και των επιχειρήσεων. Για τον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων και την αποφυγή οποιωνδήποτε κλυδωνισμών, θεσπίζονται τα συμβούλια διοίκησης τα οποία θα αποτελούνται από εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες-manager, που θα διορίζονται απευθείας από την κυβέρνηση για να ελέγχουν την οικονομική και διοικητική λειτουργία τους. Οι φοιτητές αποκλείονται από τα όργανα συνδιοίκησης, ώστε να λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην των φοιτητικών συλλόγων. Ταυτόχρονα, η έρευνα υποτάσσεται (και θεσμικά πλέον) στις ανάγκες του κεφαλαίου, με τη διενέργεια ερευνητικών προγραμμάτων όχι για το κοινωνικό συμφέρον, αλλά σε συνεργασία και με σκοπό την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων και ιδιωτών.
  • Εισαγωγή διδάκτρων – κατάργηση φοιτητικών παροχών
Η πλήρης οικονομική αυτοτέλεια του πανεπιστημίου ουσιαστικά θα εξαρτάται από μια Ανεξάρτητη Αρχή χρηματοδότησης των ΑΕΙ, όπου μέρος της χρηματοδότησης εξασφαλίζεται από το κράτος και το υπόλοιπο από άλλους πόρους. Αυτοί οι πόροι μπορεί να είναι χορηγίες, δωρεές, συνεργασίες με ιδιώτες, αλλά και δίδακτρα από μέρους των φοιτητών. Μέρος των λειτουργικών εξόδων του πανεπιστημίου, όπως τα βιβλία, η σίτιση και η στέγαση πέφτουν στις πλάτες των φοιτητών, καθώς εισάγεται η λογική του προϋπολογισμού ανά φοιτητή (βλ. κάρτα φοιτητή). Ταυτόχρονα οι ταξικοί φραγμοί εντείνονται, αφού ολοένα και λιγότεροι θα μπορούν να σπουδάζουν με βάση την οικονομική τους δυνατότητα.
  • Πειθάρχηση της νεολαίας κι εντατικοποίηση των σπουδών
Τα όρια των σπουδών μειώνονται και εισάγονται οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και απουσίες, εισαγωγή αλυσίδων-προαπαιτουμένων, είναι το εφιαλτικό τοπίο που θέλουν να επιβάλλουν στη τριτοβάθμια εκπαίδευση.
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ
ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Το προηγούμενο διάστημα το φοιτητικό κίνημα τάχθηκε ενάντια στο στημένο διάλογο του υπουργείου παιδείας και των πρυτάνεων. Μέσα από αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων καταδίκασε και το κείμενο διαβούλευσης και την αδιέξοδη διαδικασία που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να το προωθήσει. Μέσα από καταλήψεις και πιέσεις που δέχτηκαν τα θεσμικά όργανα διοίκησης αναγκάστηκαν να ‘ανοίξουν’ τις διαδικασίες τους. Οι διαδικασίες αυτές ήταν αναμενόμενο να μην καταλήξουν αγωνιστικά αλλά αποτέλεσαν πεδίο παρέμβασης των μπλοκ αγώνα φοιτητών και ενός σύμμαχου προς αυτό αγωνιζόμενου κομματιού καθηγητών που αντιπαλεύει τη πολιτική που εξυπηρετείται από το προσχέδιο αυτό.
Σε αυτή τη συγκυρία καλούμαστε να δώσουμε την μάχη της γενιάς μας. Καλούμαστε να γράψουμε την δική μας ιστορία. Η συνέχιση των κινητοποιήσεων και των καταλήψεων, η πανελλαδική και κοινωνική διεύρυνση του αγώνα είναι η μόνη διέξοδος. Καμία εξεταστική δε θα σταματήσει τις διαθέσεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και του αστικού μπλοκ εξουσίας. Είναι ξεκάθαρο ότι η φετινή χρονιά πρόκειται να αποτελέσει ένα στοίχημα για τη νεολαία και τους εργαζόμενους, ένα στοίχημα που μπορεί μόνο να κερδηθεί. Με το συλλογικό δρόμο, με το δρόμο της ανατροπής.

Γνωρίζουμε ότι απέναντί μας θα βρούμε τους πάσης φύσεως υπερασπιστές της κυβέρνησης, από τα τηλεπαράθυρα μέχρι τα τσιράκια τους στις σχολές – το αντιδραστικό κομμάτι των καθηγητών, τη ΔΑΠ και την κυβερνητική νεολαία της ΠΑΣΠ που σφυρίζοντας αδιάφορα πίσω από το προσωπείο της “κριτικής ματιάς” θα μας καλέσουν να “φωνάξουμε” όσο πιο... ήσυχα γίνεται.
Το ΠΑΣΟΚ έχει κηρύξει κοινωνικό πόλεμο σε εργαζόμενους και νεολαία. Αυτό, όμως, που έκανε πάντα τον τροχό της ιστορίας να κυλήσει και να οδηγήσει σε μέρες μεγαλύτερης ελευθερίας και δικαιοσύνης, σε μέρες που νόμος είναι οι ανάγκες του λαού δεν ήταν  οι συναινέσεις με ληστρικές πολιτικές ούτε οι προγραμματικές δηλώσεις κομματικών “φωστήρων”. Με αγώνες και θυσίες κατακτήθηκαν όσα δικαιώματα και ελευθερίες έχουμε σήμερα και μέσα από αγώνες θα τα υπερασπιστούμε και θα διεκδικήσουμε ένα μέλλον αξιοπρέπειας. Μπορεί ο πόλεμος να κηρύχθηκε, αλλά η έκβαση του δεν έχει ακόμα κριθεί.
Είναι επιτακτική ανάγκη, να καταλάβουμε ότι η οργή, η αγωνιστική διάθεση και η έκφρασή της έχουν κοντά ποδάρια μπροστά στην βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και των εκφραστών του, όσο:
1) δεν αποκτούν συνολικά αντικαπιταλιστικά και ανατρεπτικά χαρακτηριστικά
2) δεν καταφέρουν να συνευρίσκονται τα επιμέρους αγωνιστικά ρυάκια παραμένουν επιμέρους χωρίς να συνδέονται με το κοινωνικό ζήτημα
3) δεν υπάρχει εκείνος ο συνδετικός κρίκος τους κινήματος της εκπαίδευσης, της νεολαίας και της εργατικής τάξης ευρύτερα.
Αποτελεί σίγουρα πραγματικά ερώτημα η ύπαρξη δομών που θα εξυπηρετήσουν στην πράξη την δημιουργία ενός μετώπου ενοποίησης εργατικού και φοιτητικού κινήματος ενός μετώπου παιδείας εργασίας δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η ΓΣΕΕ του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού της υποταγής και της εθνικής οικονομίας, το ΠΑΜΕ της ηττοπάθειας και της περιχαράκωσης, η ίδια η σημερινή κατάσταση του εργατικού κινήματος δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις.  Πόσο μάλλον οι αστικές δομές των Δ.Σ. και της ΕΦΕΕ που θέλουν τους φοιτητικούς συλλόγους συνομιλητές των κυβερνήσεων και παθητικούς δέκτες των οποιοδήποτε αναδιαρθώσεων. Οι δομές που χρειάζονται πρέπει να είναι:
1)     αμεσοδημοκρατικές
2)     ανεξάρτητες από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία
3)     από τα κάτω
4)     να έχουν ως βάση τις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών και των εργαζομένων
5)     καθώς και το συντονισμό τους.   

Στο “μονόδρομο” της χούντας κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ
εμείς θα προβάλλουμε το μονόδρομο των αναγκών μας και της αντίστασης...

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
1.  ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
  • ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ. ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΣΤΗΜΕΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ. 
  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16 ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.  
  • ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΜΕ ΕΝΟΙΚΙΟ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ-ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΒΛΗΘΗΚΑΝ. ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ-ΣΤΕΓΑΣΗ-ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. ΕΝΙΑΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ.
2.  ΕΝΙΑΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΕ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
  • ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ 8-ΒΑΘΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.  ΚΑΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ. ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΕΧΑΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΔIΚΑΣΙΑ ΤΗΣ BOLOGNA. ΜΙΑ ΣΧΟΛΗ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ. ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.
  • ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ. ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠ. ΝΑ ΜΗ ΣΤΗΘΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΟΔΙΠ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ.
  • ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΩΝ 3+2 ΚΥΚΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΑΓΓΕΛΙΩΝ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ. ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΤΕΓΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΡΟΩΝ.
  • ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ. ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟ ΤΕΕ.
3.  ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
  • ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ – ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ – ΑΝΥΠΑΚΟΗ-ΑΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ-ΡΗΞΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ  ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ.
  •  ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ - ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΩΝ. ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΔΕΠ ΜΟΝΙΜΗΣ, ΠΛΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ.
4.  ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ
  • ΟΣΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ – ΚΑΜΙΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΡΕΒΑΝΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ.
  • ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ. ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ. ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΦΟΙΤΗΣΗΣ. ΚΑΤΩ ΤΑ ΤΕΤΡΑΕΤΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ. 
  •  ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΛΙΣΤΑΣ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ. ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ ΔΗΛΩΣΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ. ΕΥΝΟΪΚΟΤΕΡΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ.
5.  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
  •  ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΑ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΠΕΛΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ (Ζ, ΔΙΑΣ, Δ) ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ. 
  •  ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ. ΚΑΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ Ή ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΣΥΛΟΥ
6.  ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΕΕ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

@ntivirus       ΑΡΙΣΤΕΡΙΞ 
Α.ΣΥΛΛΟ     Σ.ΠΕ.Ι.Ρ.Α

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

WE WILL NOT SURRENDER....

Πρίν από περίπου ένα μήνα ο λαός της Λιβύης εξεγείρεται για να ανατρέψει το καθεστώς του Καντάφι. Ο ίδιος ο Καντάφι αρνείται να αφήσει την εξουσία και ανοίγει πυρά κατά των εξεγερμένων με αποτέλεσμα εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά να βρίσκουν το θάνατο. Την προηγούμενη βδομάδα, ο O.H.E. παίρνει απόφαση για στρατιωτική επέμβαση στη χώρα. Η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι θα συμμετάσχει και παραχωρεί 2 F-16, 1 φρεγάττα και την στρατιωτική βάση της Σούδας στο ΝΑΤΟ. Στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας Αμερικάνικα, Αγγλικά και Γαλλικά αεροσκάφη και αναχαιτούν την αεράμυνα του Καντάφι και πολλά άρματα μάχης του. Η πολιορκεία συνεχίζεται ακόμα και τώρα, θρηνώντας χιλιάδες νεκρούς.
Η επέμβαση αυτή δεν πρόκειται να προστατεύσει το λαό της Λιβύης σε καμία περίπτωση από την καταστολή του καθεστώτος Καντάφι. Αντίθετα σκοπός της είναι μόνο ένας, η εκμετάλευση των πετρελαϊκών πηγών της χώρας, έτσι ώστε να εξασφαλίζουν οι επιχειρήσεις πιο χαμηλές ή και μηδαμινές ακόμα τιμές του πετρελαίου για να αυξάνουν το κέρδος τους. Γιατί αν ήθελαν απλά να δώσουν ένα τέλος στο θέμα της Λιβύης, τότε θα εκαναν επεμβάσεις σε Τυνησία και Αίγυπτο αντίστοιχα χώρες με μικρότερα πετρελαϊκά αποθέματα. Γιατί απλά δεν τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για να σώσουν το λαό της Λιβύης απ'το καθεστώς Καντάφι, ο οποίος αποτελούσε σύμμαχος των δυτικών δυνάμεων που τώρα τον πολεμούν.
Έτσι κι αλλιώς σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι κοινωνικές εξεγέρσεις κάθε άλλο παρά συμφέρουσες είναι για τις ηγεσίες των δυτικών δυνάμεων. Γι'αυτό το λόγο αποφάσησαν να κάνουν πράξη τα λόγια των αρχαίων Λατίνων - “Αν θές ειρήνη ετοίμαζε πόλεμο”-. Παρ'όλα αυτά ο λαός της Λιβύης δεν πτοείται, καταδικάζει την επέμβαση αυτή, δηλώνοντας ότι δεν θα υποκύψει στα σχέδια των δυτικών δυνάμεων και ότι η εξέγερσή του δεν θα τελειώσει με αυτό το τρόπο.
Μέσα σε όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση με την επιλογή της να επέμβει στον πόλεμο αυτό, αναλαμβάνει το ηθικό κυρίως κόστος, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά βρίσκουν τον θάνατο μέσα από τις επιθέσεις που γίνονται, αλλά και το πολιτικό κόστος ταυτόχρονα γιατί σε περίοδο οικονομικής κρίσης παραχώρησε άρματρα μάχης και την στρατιωτική βάση της Σούδας. Και εδώ έρχεται να τονιστεί το αντιφατικό στοιχείο της εσωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό, που ενώ γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες υποδοχής των μεταναστών και των προσφύγων, η κυβέρνηση επέλεξε να συμμετάσχει σε ένα πόλεμο, παγκοσμίου χαρακτήρα, δημιουργώντας έτσι μεταναστευτικά κύματα, τα οποία θα έχουν ως πρώτο σταθμό την Ελλάδα λόγω γεωγραφικής θέσης. Αυτό υποχρεώνει την κυβέρνηση να αλλάξει την πολιτική της στο μεταναστευτικό, για να αποφευχθούν ακραία περιστατικά, όπως αυτό με την απεργία πείνας τως 300 μεταναστών, που πολλοί από αυτους έφτασαν πολύ κοντά στο να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους.

Και εμείς τι; Καθόμαστε απλά και τους παρατηρούμε;